بهترین روش ارتباط با فرزندان
وقتی بچه‌هامون کوچک هستن، از اینکه همیشه به ما چسبیدن نگرانیم. وقتی هم بزرگ می‌شن از بیرون رفتنشون نگران می‌شیم. اجازه گرفتن بچه‌ها برای بیرون رفتن از منزل همیشه چالش‌هایی رو بین خودشون و خانواده ایجاد کرده. در کودکی کمتر این موضوع پیش میاد؛ اما وای به حال زمانی که بچه‌ها به سن نوجوانی می‌رسن و دوست دارن بیشتر وقتشون رو با دوستاشون و بیرون از خونه بگذرونن. از طرفی نگرانی والدین هم برای بیرون رفتن بچه‌ها بدون اجازه بیشتر می‌شه. اما چه برخوردی باید داشته باشیم تا به قول معروف نه سیخ بسوزه نه کباب!
اجازه گرفتن بچه‌ها برای بیرون رفتن در سنین کودکی
معمولاً در کودکی کمتر بچه‌ها دنبال گشت و گذار بیرون هستن. در سنین پایین معمولاً بچه‌ها ترجیح می‌دن با پدر و مادرشون بیرون برن. با این حال گاهی هم برای رفتن در مغازه، شهربازی، پارک و جاهایی که نزدیک خونه هستن، نیاز به اجازه والدین دارن. معمولاً در این سنین، بچه‌ها با گریه و زاری سعی می‌کنن برای کارایی که می‌خوان انجام بدن از والدینشون اجازه بگیرن. بهتره هیچ وقت به گریه کردن بچه‌ها پاسخ مثبت ندین تا از این ترفند برای رسیدن به خواسته‌هاشون استفاده نکنن. وقتی بچه آروم شد، بهش گوشزد کنین که کارش درست نبوده. از طرفی اگه می‌خواین بچه حرف گوش کن داشته باشین، بهتره یه جایگزین برای بیرون رفتنش پیدا کنین که بتونه اون رو به جای خواسته قبلیش بپذیره.
اجازه گرفتن بچه‌ها در دوران نوجوانی
بیشترین چالش رو ما با فرزندانمون در سنین نوجوانی داریم. توی این سن، بچه‌ها گستاخ می‌شن و سعی می‌کنن حرف خودشون رو به کرسی بنشونن. به همین علته که بیرون رفتن بچه‌ها بدون اجازه در این سن خیلی شایع می‌شه. از طرفی خطراتی که ممکنه بچه‌ها رو توی این سن تهدید کنه هم کم نیستن. اگر شما هم دوست دارین بچه حرف گوش کن توی این سن داشته باشین، یه سری راهکارها رو باید برای اجازه گرفتن بچه‌ها به کار بگیرین.
انتظار اطاعت محض از بچه‌ها نداشته باشید
اولین نکته‌ای که باید بهش دقت کنین اینه که در هیچ سنی انتظار نداشته باشین که بچه‌ها ازتون اطاعت محض کنن. به خصوص در سنین نوجوانی! اجازه گرفتن بچه‌ها در سن نوجوانی بهشون این حس رو می‌ده که استقلالی رو که باید داشته باشن ندارن. به همین علته که سعی می‌کنن بعضی جاها که اصلاً هم براشون مهم نیست، بدون اجازه شما کارایی رو انجام بدن. پس باید یه کم خودتون رو برای سن نوجوانی بچه‌تون آماده کنین.
برای اجازه گرفتن بچه‌ها محدودیت بیش از حد ایجاد نکنید
به طور کلی در سنین نوجوانی، بچه‌ها نیاز دارن تا یه کم بهشون استقلال بیشتری بدیم. پس اگر برای اجازه گرفتن بچه‌ها توی این سن با چالش مواجه شدین نگران نباشین. بهتره یه جاهایی رو که می‌دونین خیلی براشون خطرآفرین نیست، محدود نکنین. حتی ممکنه نیاز باشه یه جاهایی رو هم دل به دریا بزنین و بذارین بچه‌ها وارد اون محیط بشن. البته باید حواستون باشه که محیط ناسالم همیشه خط قرمزه. به هر حال نباید محدودیت زیاد ایجاد کنین وگرنه کاملاً نتیجه عکس می‌گیرین. از طرفی اگر بخواین بچه‌تون همیشه تحت امرتون باشه، ممکنه مشکلاتی مثل انزوا، ضعف در تصمیم‌گیری و هدف‌گذاری، عزت نفس پایین، افسردگی، مهارت‌های اجتماعی ضعیف و… رو به مرور در فرزندتون ایجاد کنین.
بعد از اجازه گرفتن بچه‌ها براشون زمان تعیین کنید
بهتره بعد از اجازه گرفتن بچه‌ها زمان رو هم براشون تعیین کنین. مکان‌های نامناسب هم براشون باید مشخص بشه و بهش پایبند باشن. حالا نوبت اینه که بهشون بگین چه زمانی باید به خونه برگردن. می‌تونین با دادن حس استقلال بهشون به راحتی یه بچه حرف گوش کن داشته باشین. مثلا بهشون بگین که ساعت ۶ برمی‌گردی یا تا ۷ می‌مونی؟ اینطوری بچه هم محدودیت زمانی رو درک می‌کنه هم بهش اجازه تصمیم‌گیری دادین. یا می‌تونین بهش بگین ۱ ساعت کارت تموم می‌شه یا ۲ ساعته برمی‌گردی؟
برای پایبند نبودن به مقررات، پیامد تعیین کنید
اگر بیرون رفتن بچه‌ها بدون اجازه شما اتفاق افتاد یا به محدودیتایی که با هم سرشون به توافق رسیدین پایبند نبودن، باید پیامدایی رو براشون تعیین کنین. با آرامش باهاش صحبت کنین و بهش بگین دیگه اجازه نداره توی مکان یا زمان خاصی بیرون بره چون نتونست به تعهداتش پایبند باشه. می‌تونین بهش بگین که تا یک هفته این محدودیت رو داره و اگر باز تکرار بشه برای مدت طولانی‌تری این مسئله به وجود میاد.
به طور کلی اگر می‌خواین برخورد خوبی با اجازه گرفتن بچه‌ها برای بیرون رفتن داشته باشین باید با ملایمت برخورد کنین و به قوانین خودتون هم پایبند باشین. یه جاهایی رو هم باید بهشون قدرت تصمیم‌گیری بدین.
