راهکار روانشناسی جهت کمک به فرزندان در انجام تکالیف نام این مقاله از وب سایت رسمی مدرسه دخترانه افرادخت می باشد. در این مقاله تیم روانشناسی، تربیتی و آموزشی افرادخت به نحوه برخورد با کودکان در انجام تکالیفشان بررسی شده است.
در این مقاله راهکار هایی در رابطه با علاقه مند کردن فرزندان به انجام تکالیف مدرسه ارائه شده است. همچنین کمک هایی که از سمت والدین برای انجام تکالیف به فرزندان می تواند موثر باشد بدون اینکه کودک را برای انجام مسئولیت ها و تکالیف به والدین وابسته شود.
در دنیای امروز که فناوریهای جدید و امکانات ارتباطی گسترده نوجوانان را احاطه کردهاند، تمرکز نوجوانان بر انجام تکالیف درسی کاهش یافته است.
عوامل بسیاری موجب حواسپرتی دانشآموزان نوجوان میشوند و انگیزهی آنها نیز برای انجام تکالیف درسی کاهش یافته است.
با وجود این، راهکارهای موثری وجود دارند که با استفاده از آنها میتوان شرایط بهتری برای این قبیل دانشآموزان ایجاد کرد.
ایجاد یک روال و برنامهی مطالعهی منظم برای دانشآموزان نوجوان، میتواند بهرهوری آنها را به طور چشمگیری بهبود ببخشد.
به این فکر کنید که نوجوان شما چه زمانی بیشترین بازدهی را دارد؟
زمانی که از مدرسه به خانه بر میگردد یا بعد از ظهر بعد از مدتی استراحت؟
فرزند نوجوان خود را تشویق کنید که هر روز، یک تا دو ساعت را مشخص کرده و به طور منظم این ساعات تعیینشده را به انجام تکالیف اختصاص دهد. البته درنظر بگیرید که این ساعات میتوانند بسته به روز و فعالیتها و کارهای دیگری که فرزند نوجوان شما باید انجام بدهد، تغییر کند.
اگر نوجوان شما یک چارچوب زمانی برای انجام کار داشته باشد و بداند که میتواند مدتی استراحت هم داشته باشد، انگیزهبخش خواهد بود.
در حال حاضر ابزارهای مناسبی برای برنامهریزی درسی در اختیار دانشآموزان قرار دارد.
هرچه تعداد افراد خانواده بیشتر باشند، در تماس های تلفنی طولانی و غیر ضروری محدودیت بیشتری لازم است . هنگامی کودک نیازمند پرس و جو از همکلاسی های خود در مورد تکالیف و نحوه انجام آن ها است ، تلفن باید در دسترس او قرار گیرد .
بسته به موقعیت مکانی که دارید ، محیطی مناسب برای مطالعه و انجام تکالیف فرزندان خود تامین کنید که وجود تلویزیون روشن، باعث حواس پرتی بچه ها می شود .
آیا رادیو روشن نیز ممکن است باعث حواس پرتی بچه ها در هنگام انجام تکالیفشان شود ؟
برخلاف آنچه که بسیاری از متخصصان می گویند به نظر می رسد که برخی از بچه ها با شنیدن نوای موسیقی که از رادیو پخش می شود، عملکرد بهتری در مطالعه و انجام تکالیفشان دارند .
به کودک بیاموزید که تکالیف مدرسه در اولویت هستند . برای انجام تکالیف مدرسه یک زمان و مکان مشخص برای کودک تعیین کنید.
از آنجایی که بسیاری از بچه ها در اتاق خودشان به مطالعه و انجام تکالیف می پردازند، بهتر است از قرار دادن وسیله هایی که ممکن است موجب حواس پرتی آن ها شود پرهیز شود.
در عوض از میز تحریر های مناسب و جا دار در طراحی اتاق فرزند تان استفاده شود .
اگر کودک برای انجام تکالیف مدرسه اش به کامپیوتر نیاز دارد، دستگاه را در یک فضای عمومی قرار دهید تا بتوانید زمانی را که کودک به بازی های ویدئویی، چت با دوستان و گشت و گذار در اینترنت می پردازد ، کنترل کنید.
همچنین از سرویس های محدود کننده اینترنت استفاده کنید تا کودک به محتوای نامناسب دسترسی نداشته باشد.
سعی کنید امور مختلف منزل خود را به گونه ای تنظیم کنید که شام در زمانی معین و استاندارد سرو شود و فرزندتان در زمان مشخصی به رختخواب برود.
در صورتی که دانش آموز تعهد دیگری به جز تحصیل و مطالعه نداشته باشد ، بعد از بازگشت از مدرسه به خانه، می تواند تکالیف خود را انجام دهد و به موقع بخوابد .
طبیعی است که فضای کاری نوجوانان به مرور زمان به هم ریخته شود.
اما وقتی نوبت به انگیزه دادن به نوجوانان برای انجام تکالیف میرسد، مهم است که فضایی خالی کنید و محیطی عاری از حواسپرتی فراهم کنید.
تحقیقات نشان میدهد که حفظ یک منطقه عاری از بهم ریختگی میتواند بهرهوری را افزایش دهد. نور، دما و سر و صدا نیز عواملی هستند که باید هنگام ایجاد محیطی مناسب برای مطالعه در نظر گرفت.
افزودن نقل قولهای انگیزشی برای دانشآموزان روی کاغذهای یادداشت کوچک و چسباندن آنها در نقاط مختلف اتاق، میتواند به ادامهی فعالیت نوجوانان شما در صورت از دست دادن انگیزه، کمک کند.
اگر تمرکز کردن برای فرزند نوجوان شما هنگام مطالعه دشوار است، میتوانید با مطالعهی مقالهی «چگونه بدون حواس پرتی درس بخوانیم» به فرزندتان کمک کنید تا دقت و توجه خود را افزایش دهد.
طبیعی است که بخواهید موفقیت نوجوان خود را با تمرکز بر مطالعه و به کارگیری بهترین تلاش خود مشاهده کنید. به همین دلیل است که واداشتن نوجوانان به انجام تکالیف یک نقطهی ناامیدی مشترک برای بسیاری از والدین است.
مشکل این است که این مسئله اغلب به موقعیتهایی منجر میشود که والدین بیشتر از نوجوانان خود در زمان مطالعهی آنها درگیر درس میشوند.
مهم است که به یاد داشته باشید که تکالیف درسی بر عهدهی فرزند نوجوان شما است نه خود شما. میتوانید به آنها کمک کنید و راهنمای آنها باشید، اما هرگز نباید انجام تکالیف مدرسهی آنها را برعهده بگیرید.
مسلماً شما میخواهید نوجوان شاد و موفقی را پرورش دهید و یکی از بهترین راهها برای انجام آن این است که مطمئن شوید آنها وظایف خود را درک میکنند.
به عنوان بزرگسالان، ما نیز انواع «تکالیفی» داریم که باید انجام شوند، مانند مواردی مثل رسیدگی به فاکتورها، صورتحسابها، سرمایهگذاریها، گذراندن دورههای آنلاین و …
پس از این فرصت برای الگوسازی برای فرزند نوجوان خود استفاده کنید. شما هم تکالیف خود را در حالی که فرزندتان مشغول انجام تکالیف است، انجام دهید.
اجرای این راهکار باعث میشود شما به نحو سازندهای با فرزند خود وقت بگذرانید و الگوی مثبتی برای او باشید.
میتوانید به او نشان دهید که انجام تکالیف به نحو احسن و تمام کردن آن، چگونه باعث ایجاد احساس موفقیت در شما میشود.
اولویتبندی بر اساس مهمترین کارهایی که باید انجام شوند، میتواند در روند پیشرفت فرزند شما و انجام تکالیف درسی مانند معجزه عمل کند.
به فرزند نوجوان خود کمک کنید تا وظایف خود را بر اساس اهمیت آنها، اولویتبندی کند. به این ترتیب، هنگامی که سطح انرژی او در اوج قرار دارد، میتواند با تکالیف وقتگیر یا چالشبرانگیزتر کار خود را شروع کند.
به فعالیت های فرزند خود بنگرید و او را در مورد همه فعالیت های صحیحی که انجام می دهد تشویق کنید و اگر دچار خطا و یا اشتباه شد از او انتقاد نکنید و در عوض کارهایش را با یکدیگر مرور کنید تا خود متوجه اشتباهاتش شود .
اگر فرزندتان تکالیف خود را به موقع انجام داد او را تشویق کنید و برای او جایزه در نظر بگیرید زیرا تشویق یک عمل باعث تکرار آن خواهد شد. تشویق کودک به او می فهماند که کارش توسط شما دیده شده و مورد تحسین قرار گرفته است.
در جایزه دادن به کودک افراط نکنید و برای او کادوهای گران قیمت و خاص نخرید بلکه خرید یک کتاب مفید، بازی فکری یا حتی تماشای کارتون مورد علاقه ، رفتن به مهمانی یا پارک برای تشویق او مناسب است.
اگر کودک شما در انجام تکالیف مشکل دارد، بدانید چه زمانی باید مداخله کنید. شما باید در مواقع ضروری در کنار او باشید اما لازم نیست همیشه هنگام نوشتن تکالیف کودک کنارش باشید زیرا او باید یاد بگیرد که به طور مستقل از پس مشکلاتش برآید.
فقط کودک را زمانی که نمره خوبی گرفته ، تشویق نکنید، بلکه تلاش و ممارست او نیز باید تحسین شود.
اگر وابستگی شدید ایجاد کرده اید، به مرور این وابستگی را کمک کنید. کاهش وابستگی را سانتی متر به سانتی متر انجام دهید. در این فرایند نباید اعتماد کودک به شما آسیب ببیند.
در ادامه این مورد را با یک مثال بیشتر توضیح میدهیم:
تصور کنید که شما یک مادر هستید که فرزند شما در هنگام مشق نوشتن به شدت بسیار زیاد به شما وابسته است.
به مرور کودک بدون حضور شما مشق خواهد نوشت
نکات تکمیلی برای روش جدا شدن سانتی متری:
در هرلحظه که کمک خواست با صبر و حوصله در محل حاضر می شوید و گوش می دهید
بهترین جواب برای سوالات بچه ها: جمله ی: خودت چطور فکر می کنی؟ است.
استفاده از موبایل، تلوزیون و … ممنوع است. چون کودک این وسایل را رقیب خودش تصور می کند. کودک دوست ندارد توجه مادر یا پدرش را با چیز دیگری تقسیم کند.
تا جایی که امکان دارد از پاک کن استفاده نکنید. بدترین کار این است که پدر یا مادر پاکن به دست بالای سر کودک می ایستند و هر چه او اشتباه نوشت را پاک می کنند.
این شبیه به جنایت است! شما با این کار اعتماد به نفس کودک را نابود می کنید؛ و لجاجت و تنفر را در او زیاد می کنید. بگذارید خودش بنویسد. موارد بد و اشتباه خود کودک ارزشمندتر از موارد درستی است که شما نوشته اید.
هر کودک یک ویژگی منحصر به فرد برای خودش دارد. شخصیت مثل اثر انگشت است.
سرعت تفکر، سرعت حرکت دست، میزان احساسات و … در کودکان مختلف متفاوت است.
در زمان مشق نوشتن اسم هیچ کودک دیگری را نیاورید چون ذهن کودک شما بر روی آن کودک متمرکز می شود و دیگر به تکالیف فکر نمی کند.
این کم ترین آسیبی بود که مقایسه کردن به کودک می زند. آسیب های مقایسه و قضاوت کودکان بسیار وخیم و طولانی مدت است.
مقایسه کردن هرگز تنبلی در نوشتن تکالیف را بهبود نمی بخشد.
بعضی بچه ها دوست دارند موقع نوشتن تکالیف تکان بخورند، شعر بخوانند یا سرو صدا کنند.
در سال های اولیه دوره ابتدایی این جنب و جوش ها با توجه به شخصیت بچه ها تا حدودی طبیعی است.
مثلا گفتیم که از پاکن باید خیلی کم استفاده کنیم. معمولا والدین به چهار روش این کار را انجام می دهند.
گروه اول:
“بده من اون پاکن لعنتی رو، حالم رو بهم زدی این قدر هی پاک می کنی”.
مشخص است که این روش چه بلایی سر کودک می آورد. این روش کاملا اشتباه است.
گروه دوم:
پاک کن را پنهان می کنند و بعد که کودک به آن نیاز دارد به پدر یا مادرش می گوید: “پاکن کجاست؟ “و پدر یا مادر می گوید “نمی دانم” . با این کار دروغ گویی را به بچه ها یاد می دهیم که اصلا کار خوبی نیست.
گروه سوم:
پدر یا مادر به فرزندش می گوید “عزیزم استفاده زیاد از پاک کن خوب نیست. اجازه میدی پاکن رو کمی ازت دور کنم تا هی وسوسه نشی؟”
اگر والدین نرمال باشند و کودک به صورت بسیار خوب تربیت شده باشد، این موضوع را می پذیرد.
که خوشبختانه برخی والدین دقیقا همین کار را می کنند و من به آنها تبریک می گویم. اما مشکل اینجاست که عموما کودک را اینقدر منطقی تربیت نکرده ایم.
اما گروه چهارم:
پدر یا مادر با کمی خلاقیت شروع به بازی می کند. مادر صدای پاکن را در می آورد و می گوید: “ای بابا خسته شدم اینقدر از من کار کشیدی. یک کم به من استراحت نمی دی؟ ازت خواهش می کنم بزار برم تو جامدادی بخوابم. فقط وقتی واقعا به من نیاز داشتی منو بیدار کن باشه عزیزم ؟”
خلاقیت و بازی در بسیاری از بحران های تربیتی به کمک ما می آیند. بنده هم در کلاسهایی که تحت عنوان تدریس با بازی برای معلمان و اساتید مختلف برگزار می کنم. به صورت مفصل روش های بازی را آموزش می دهم و معجزه آن را می بینم.
بهترین نحوه برخورد با کودکی که نمی خواد مشق بنویسد بازی کردن است.
اگر تکلیف نوشتن جذاب و خلاق باشد مشکل تنبلی در نوشتن تکالیف وجود نخواهد داشت.
بدون دیدگاه