چگونه کودکانمان را برای صمیمیت در روابط تربیت کنیم؟
توصیه‌های کاربردی برای ایجاد رابطه‌ی صمیمی با کودکان
چیزهای زیادی وجود دارد که می‌تواند ما را از ایجاد روابط صمیمانه عاطفی/روحی منحرف کند. ریچارد سوئنسون می‌گوید: “این سرعت زندگی است که زندگی را از قلب ویران می‌کند، از مسیر خارج می‌کند و باعث شکاف بین نسل‌ها می‌شود.” پیشرفت سریع زندگی صنعتی باعث شده تا بین فرزندان با والدین اختلافاتی ایجاد شود. در این عصر پدر و مادرها به قدری پر مشغله هستند که زمان کافی برای گذران زمان کافی با فرزند خود ندارند، همچنین به طور پیش‌فرض فرزندان را به سرگرمی‌های بی‌معنا می‌سپارند، زیرا آنقدر خسته هستند که نمی‌توانند روی قلب و احساس آنها سرمایه‌گذاری کنند.
زمان گذاشتن برای کودکان برای ایجاد روابط صمیمی با کودکان
صرف زمان برای ایجاد صمیمیت با فرزندان، مستلزم آن است که ما از حواس‌پرتی و بی‌توجهی جلوگیری کنیم. ما می‌توانیم صمیمیت را از طریق چیزی به سادگی تماس چشمی پرورش دهیم. وقتی فرزندانمان با ما صحبت می‌کنند، مستقیماً به چشمان آنها نگاه می‌کنیم، ارزش مهم بودنشان را به آنها نشان می‌دهد. بچه‌های ما می‌دانند که ما واقعاً چه زمانی گوش می‌دهیم. توجه متمرکز، قوی‌تر از بیان کلمات ستایش آمیز است.
صمیمیت کلید ارتباط با کودکان
صمیمیت مستلزم ورود به دنیای فرزندانمان است. یکی از راه‌های انجام این کار این است که از فرزندانمان سؤالاتی بپرسیم که ما را به عمیق‌ترین مکان‌های قلبشان می‌برد و سپس به آن‌چه می‌گویند، گوش دهیم. سوالاتی مانند زیر را در نظر بگیرید:
- بزرگ‌ترین ترس تو در حال حاضر چیست؟
- نگران چی هستی؟
- بیشتر از مامان و بابا به چی احتیاج داری؟
- واقعا برای چی عصبانی میشی؟
- از چه چیزی ناراحت میشی؟
- بزرگ‌ترین رویاهای تو چیست؟
- چه چیزی تو را بسیار خوشحال می‌کند؟
برنامه ریزیز برای صمیمیت در روابط
یکی دیگر از راه‌های صمیمیت، برنامه‌ریزی است. برای بیان این‌که چقدر برای هر یک از فرزندانتان ارزش قائل هستید، زمانی را در برنامه خود برای آنها اختصاص دهید.
وقتی برنامه‌های کاری، زمان‌های میهمانی یا… را به گونه‌ای تنظیم می‌کنیم که به بهترین نحو مطابق با نیازهای خانواده‌مان باشد، فرزندانمان احساس ارزشمندی خواهند کرد.
در برنامه روزانه خود زمانی را برای تعاملات صمیمی اختصاص دهید. اغلب، ما روزها یا حتی هفته‌ها را می‌گذرانیم و فقط بچه‌هایمان را در برنامه‌ریزی گنجانده‌ایم، بدون این‌که زمانی برای برقراری ارتباط واقعی صرف کنیم و بیشتر والدین نمی‌توانند تصور کنند که کجا زمان بیشتری برای ارتباط پیدا می‌کنند.
بنابراین به دنبال فرصت‌هایی باشید که از قبل در برنامه شما هستند، جایی که می‌توانید سرعت خود را کاهش دهید و فرصتی برای نزدیکی ایجاد کنید.
شاید آن موقع است که صبح‌ها به او کمک می‌کنید موهایش را ببندید، زمان زیادی را برای بغل کردن و بوسیدن اختصاص دهید، یا زمانی که فقط با یک کودک بعدازظهر در ماشین هستید، یا هنگام خواب، زمانی که با هر یک از بچه‌ها به مدت ده دقیقه دراز می‌کشید.
مطمئن باشید که آغوش صبح بخیر و آغوش خداحافظی را آغاز کرده‌اید. وقتی با فرزندتان هستید، گوشی موبایل خود را خاموش کنید تا تعاملات طبیعی و صمیمانه لحظه‌ای بین شما عمیق‌تر شود.
همدلی با فرزند برای صمیمت در روابط
یکی از مهم‌ترین راه‌های ایجاد صمیمیت با فرزند همدلی کردن با آنها است. با احساس‌های فرزندتان هماهنگ شوید و با همدلی به آنها گوش دهید.
معمولاً نخستین بخش برای والدین از همه دشوارتر است. باید با آرامش و با چشم، گوش و دلتان به فرزندتان گوش دهید و پیام بدن او را دریافت کنید. معمولاً حرکات و ژستها بسیار گویاتر از کلمات کودک هستند.
برای نمونه، آیا او زیر فشار است یا ذوق‌زده، عصبانی است یا کلافه؟ کار شما این است که اطلاعات جمع کنید تا بفهمید چه چیزی او را آزار می‌دهد.
کارشناسان می‌گویند قطعی‌ترین راه برای جلوگیری از درد دل کردن فرزندتان این است که احساساتش را دست کم بگیرید و برای نمونه بگویید: “این که چیزی نبود که این همه عصبانی شدی!” یا “تو دیگه بزرگ شدی و نباید این طوری برنجی!” پس حامی فرزندتان باشید، او را قضاوت نکنید و عواطفش را دست کم نگیرید.
گاهی کوتاه‌ترین کلمات مانند واقعاً، جداً، عجب! بیشتر از هر عبارت دیگری علاقه شما را نشان می‌دهند و کودکتان را به ادامه ی گفتگو تشویق می‌کنند.
کنترل خشم برای صمیمت در روابط
عصبانیت خود را کنترل کنید. اگر حرفی زدید و با رفتارهای آزاردهنده مثل تحقیر، کنایه یا بی‌حیایی از شما استقبال شد، سعی کنید با عصبانیت پاسخ ندهید.
درعوض، آسیب پذیری خود را بپذیرید. چیزی نگویید و دور شوید، قبل از این‌که تسلیم وسوسه به سرزنش کردن شوید.
فرزند شما مطمئناً از این‌که شما را ناراحت و عصبانی کرده است، احساس بدی خواهد داشت، به خصوص که شما پاسخ او را با دعوا و خشم ندهید.
بعداً، زمانی که احساس ناراحتی و عصبانیت نمی‌کنید، می‌توانید به آنها بگویید که دریافت این پاسخ چه احساسی در شما ایجاد کرده است.
سعی کنید فقط در مورد احساسات خود صحبت کنید، نه در مورد اشتباه بودن آنها و از آنها دعوت کنید تا هرگونه رنجشی را که باعث واکنش آزاردهنده آنها به شما شده است، در میان بگذارند. “عزیزم، وقتی گفتی که من همیشه طرف برادرت را می‌گیرم، من ناراحت شدم چون خیلی سعی می‌کنم منصف باشم و صدایت خیلی عصبانی به نظر می‌رسید.
اما به نظر می‌رسد واقعاً فکر می‌کنی من بی‌انصافی می‌کنم. این می‌تواند به تو آسیب بزند. بیشتر راجع بهش به من بگو.”
عدم مقایسه برای صمیمیت
از مقایسه کردن کودک بپرهیزید. بسیاری از والدین، فرزندان خود را با کودکان دیگر مقایسه می‌کنند تا آنها را ترغیب به برتری کنند.
اما این موضوع برای آنها بسیار دردناک و آزاردهنده می‌باشد. فرزندتان را آن گونه که هست، بپذیرید؛ روحیه رقابت‌پذیری در کودکان خوب است و می‌تواند آنها را برای انجام کارهای خوب ترغیب کند، اما آموزش این‌که آنها همیشه باید برتر و بهتر از سایر کودکان باشند، بسیار مضر است.
این امر باعث کمبودها و ضعف‌های احساسی عمیق در کودک می‌شود که درمان آن دشوار است و می‌تواند منجر به پرخاشگری، تضاد و کینه‌توزی او شود.
برای فرزندتان وقت بگذارید
علایق مشترک بین خود و فرزندتان را پیدا کنید و سعی کنید زمانی را با هم بگذرانید.
به عنوان مثال ممکن است شما و فرزندتان، هردو به دوچرخه‌سواری یا تماشای یک فیلم خاص علاقه‌مند باشید.
در این صورت سعی کنید با هم به این امور بپردازید. گاهی اوقات هم کارهایی را که فرزندتان علاقه‌مند است، انجام دهید.
با او همبازی شوید، شوخی کنید و بخندید.
زمانی را که در کنار فرزندتان هستید، با تمام وجود و با علاقه با او باشید. بگذارید فرزندتان از بودن با شما لذت ببرد.
به این ترتیب هر روز که کودک شما بزرگ‌تر می‌شود، شناخت شما نیز نسبت به او بیشتر و بیشتر می‌شود و هرچه شناخت شما بیشتر شود، صمیمیت آسان‌تر خواهد شد.
با هم غذا بخورید.
اکثر خانواده‌های ایرانی رسم پسندیده با هم غذا خوردن را دارند. این رسم را در زندگی خانوادگی امروزی نیز حفظ کنید.
این کار موجب می‌شود که بیشتر به فرزندان نزدیک شوید و صمیمیت در خانواده افزایش می‌یابد. همچنین برای آماده سازی غذا از فرزندان کمک بگیرید.
این کار باعث افزایش احساس صمیمیت و همبستگی در خانواده می‌شود و از طرفی فرزندانتان مسئولیت‌پذیر بار می‌آیند.
صمیمیت با فرزندان نه رفاقت با آن ها
معنای رفیق بودن با صمیمیت تفاوت دارد؛ در سبک فرزند پروری ایده آل باید با قاطعیت با فرزند خود رفتار کنید و مرزهای خودتان را مشخص کنید تا رابطه‌ی پدر و مادری حفظ شود.
فرزندان خود را به درستی تربیت کنید و دائما چالش‌ها و مشکلات زندگی آنان را برطرف نکنید، ولی برای حل آنها به فرزندانتان کمک کنید.
رفتاری متناسب با علایق، شخصیت و سن فرزند خود داشته باشید و در عین حال روابط دوستانه و منطقی میان خود ایجاد کنید.
والدین نیز باید از ثبات روانی برخوردار باشند تا بتوانند فرزندان خود را به خوبی تربیت کنند و خانواده سالم‌شان را تشکیل دهند.
چرا باید با فررندان خود صمیمی باشیم؟
فرزندان شما نیاز دارند تا در رابطه با مسائل زندگی‌شان با کسی صحبت کنند، شما باید با ایجاد فضایی محبت آمیز و ایمن این فرصت را به فرزندان خود بدهید تا درباره‌ی مسائلی که ذهنش را درگیر کرده با شما صحبت نمایند.
حتی می‌توانید در رابطه با مسائل جنسی به صورت مستقیم یا غیر مستقیم با او صحبت کنید. نحوه برخورد با فرزندان در سن بلوغ اهمیت زیادی دارد، چرا که مسائل جنسی نیز به دیگر مسائل اضافه می شوند.
در صورت صمیمیت با فرزندان و داشتن نقش حامی؛ آنان اعتماد به نفس بالاتری پیدا می‌کنند و مسئولیت‌های خود را با دلگرمی بیشتری انجام می‌دهند.
کارهایی که باعث عدم صمیمیت با فرزندان می شود
گاهی اوقات والدین رفتارهایی می‌کنند که باعث رنجیده شدن فرزندان می‌شود و صمیمیت بین آنها کاهش می‌یابد.
همانطور که والدین می‌توانند رابطه‌ی نزدیکی با فرزندان خود برقرار کنند، با انجام بعضی رفتارها به راحتی این صمیمیت از بین می‌رود. در ادامه به برخی از این رفتارها اشاره می‌شود:
سرزنش کردن مداوم فرزندان به خصوص وقتی که کار اشتباهی انجام می‌دهند باعث می‌شود تا اعتماد به نفس آنها کاهش یافته و بیشتر نگران و مضطرب شوند.
مسخره کردن و تحقیر فرزندان باعث می‌شود که احساس بی‌ارزشی کنند و منزوی و گوشه گیر شوند. مسخره کردن از مهم‌ترین موانع در صمیمیت با فرزندان است.
بی‌توجهی به علایق فرزندان، تصمیم گرفتن به جای آنان و مخالفت کردن‌های مداوم با فرزندان باعث می‌شود که فرزندتان در آینده قدرت تصمیم گیری و انتخاب نداشته و همچنان نیاز باشد شما برای او تصمیم بگیرید.
از بحث و مشاجره‌های زیاد با فرزندان اجتناب کرده و خود را کنترل کنید، زیرا با داد و فریاد خود را ضعیف نشان می‌دهید.
همچنین باید فضایی را در خانه ایجاد کنید که فرزندان بدون ترس با شما صحبت کنند. بگذارید تا در مسیر زندگی کوشش و خطا کنند تا درس بگیرند.
در جمع از فرزندتان بدگویی نکرده و او را دعوا نکنید زیرا با این کار غرور آنها جریحه دار می‌شود و تاثیرات مخربی بر ذهن‌شان می‌گذارد.
و در آخر شما الگوی رفتاری فرزندتان هستید و هنگامی که خطایی انجام می‌دهد شاید از شما خود یاد گرفته، بنابراین به جای سرزنش کردن او ابتدا خودتان را اصلاح کنید.
عشق ورزیدن
می توانید با کودکتان رابطه خوبی برقرار کنید، به شرط آن که اجازه بدهید عشق و محبت شما را نسبت به خودش احساس کند. محبت قلبی به تنهایی، برای ارضای خواسته های درونی کودک کافی نیست.
او به عشق و محبتی نیازمند است که آثارش در رفتار و گفتار پدر و مادر نمودار باشد. بچه ها از نوازش، بوسه و تبسم و حتی از آهنگ محبت آمیز سخنان شما احساس آرامش می کنند و اعتماد به نفسشان تقویت می شود و درمی یابند که در زندگی، افرادی هستند که بدون هیچ گونه انتظاری، عاشقانه آنها را دوست دارند و از آنها حمایت می کنند.
اینجاست که به خودشان می قبولانند با وجود این افراد هیچ گاه تنها نخواهند ماند.
وقتی به فرزندتان اظهار محبت می کنید او به شما و محیط خانه علاقه مند می شود و کمتر پیش می آید، جذب دوستان ناباب و مواد مخدر شود و به لحاظ روحی و جسمی نیز فرد سالم تری خواهد بود.
پس همیشه به فرزندتان محبت کنید و بگویید که دوستش دارید و عاشقش هستید، اما باید بدانید که اظهار محبت وسیله تربیت است و نباید مانع تربیت شود.
بنابراین والدین باید حساب عشق به فرزند را از تربیت جدا کنند، او را صمیمانه دوست بدارند ولی عیوب و رفتار نادرستش را با روشی عاقلانه اصلاح کنند، زیرا فرزند شما همیشه کودک باقی نمی ماند.
کشف علایق مشترک خود و فرزندان
ممکن است شما به دلیل اختلاف سنی که با فرزندتان دارید، برای برقراری ارتباط خوب و صمیمانه با او، مشکلاتی داشته باشید. در این مواقع بهتر است به دنبال نقاط مشترک بین خود و فرزندتان باشید. مثلا شاید هر دوی شما وقت تان را برای خواندن کتاب، ورزش یا دوچرخه سواری صرف کنید. بنابراین سعی کنید علایق مشترک خود و فرزندتان را بیابید و با استفاده از وجود این علایق، رابطه دوستانه ای میان خودتان ایجاد کنید.
گام دیگر این است که بدانید فرزندتان چگونه وقتش را می گذراند و مشغول انجام چه نوع کار و فعالیت هایی است. زمانی را هر چند کوتاه به او اختصاص بدهید و در کارها و فعالیت هایی که دوست دارد، شرکت کنید.
حتی می توانید دست فرزندتان را بگیرید، به پارک بروید و همپای او روی چمن های سرسبز بدوید، گل های رنگارنگ را نوازش کنید، بلند بلند بخندید و آواز بخوانید و درباره موضوعات مختلف با هم صحبت کنید و از این که در کنار یکدیگر هستید لذت ببرید.
این نکته حائز اهمیت است. اگر چند تا بچه دارید برای هر کدام از آنها زمانی را جداگانه اختصاص بدهید.
بدون دیدگاه