تربیت کودک مستقل به گونه‌ای که او بتواند استقلال پیدا کند، یک فرآیند طولانی و چالش‌برانگیز است. برای تربیت کودکان مستقل در هر سنی به آموزش‌هایی جدید و کاربردی نیاز خواهید داشت.
کودکان وابسته چه نشانه‌هایی دارند؟
کودک وابسته به فردی اطلاق می‌شود که به صورت مستمر و شدید به دیگران محتاج است. این نیاز به اندازه‌ای است که بر روی رفتارها و عملکرد و نتیجتا رشد سالم آن‌ها تأثیر منفی می‌گذارد. این نوع وابستگی معمولاً نتیجه‌ای از نقص در تأمین نیازهای عاطفی و روانی کودک است و می‌تواند به مشکلات روانی و اجتماعی در طول زندگی کودک منجر شود.
والدین با افزایش آگاهی خود باید خطاهای فرزند پروری را کاهش دهند. برای تربیت کودک مستقل شما باید نشانه‌های وابستگی را به خوبی بشناسید. در این مقاله، به بررسی نشانه‌هایی که کودکان وابسته ممکن است داشته باشند، پرداخته خواهد شد.
نشانه های رفتاری کودک وابسته
تربیت فرزند مستلزم داشتن دانش و آگاهی لازم در این زمینه است. سبک های فرزند پروری غلط می‌تواند تاثیر منفی در آینده او بگذارد. برای مثال کودکان وابسته معمولاً رفتارهای خاصی را نشان می‌دهند که می‌تواند به عنوان نشانه‌های وابستگی در نظر گرفته شود. این نشانه‌ها شامل موارد زیر می‌شوند:
- نیاز به تأیید و تشویق مداوم از سوی دیگران
- نگرانی شدید درباره از دست دادن شخص خاص
- نقص در توانایی ایجاد روابط سالم و متعادل با همسالان
- ناراحتی و استرس در صورت جدایی از افراد مورد علاقه خود
- نشان دادن رفتارهای خودآگاهانه و منفی به منظور جلب توجه دیگران
- عدم توانایی در مدیریت احساسات مثل خشم و ناراحتی
نشانه های روانی کودک وابسته
کودکان وابسته ممکن است تغییرات روانی و رفتاری خاصی داشته باشند که می‌تواند به علت وابستگی آن‌ها باشد. برخی از این نشانه‌ها شامل موارد زیر است:
- اضطراب و استرس مداوم
- ناتوانی در تمرکز و توجه
- کاهش اعتماد به نفس و احساس عدم ارزشمندی
- افسردگی و سرخوردگی مداوم
خصوصیات کودک مستقل
استقلال مفهوم پیچیده‌ای است اما برای کودکان به معنی، داشتن احساس کنترل بر زندگیشان است. کودک مستقل می‌تواند خودش تصمیم گیری کند، مسائلش را حل کرده و از خود مراقبت کند. کودکی که مستقلانه رشد کرده است، به توانایی‌های خود اعتماد دارد. مطمئناً برای تربیت کودک مستقل شما باید آزادی عمل به فرزند خود بدهید.
هنگامی که کودکی احساس استقلال دارد، برای امتحان کردن چیزهای جدید ریسک می‌کند. احساس اعتماد به نفس در این کودکان بالا است و استقامت بیشتری در برابر مشکلات دارند. کودک مستقل به دلیل خودمختاری می‌تواند بیشتر دنیای اطرافش را کشف کند و از استعدادهای خود استفاده کند.
راهکارهای تربیت کودک مستقل
- سپردن وظایف کوچک: به کودکتان وظایف کوچک و جزئی که می‌تواند از عهده آن‌ها بر بیاید را واگذار کنید.
- صبور بودن: تربیت فرزند یک پروسه زمان‌بر است که نیازمند صبر است. ناامید نشوید و کودک را برای انجام دادن وظایف کوچک تشویق کنید.
- حمایت در زمان درست: به کودک در زمان لازم کمک کنید، اما تمامی کارها را شما انجام ندهید. به کودک اجازه دهید مسئولیت وظایف را خودش برعهده بگیرد.
- تعیین هدف: انتظاراتی که از مستقل شدن فرزند خود دارید را به صورت واضح برای او بیان کنید. با مشخص شدن هدف گیری و چالش‌ها بین والدین و کودک کاهش پیدا می‌کند.
- انتخاب لوازم شخصی: در تربیت کودک مستقل اجازه تصمیم گیری، مهم‌ترین بخش است. انتخاب کردن لباس به کودک کمک می‌کند تا ترجیحات و نظراتش را بیان کند. مهارت تصمیم گیری، اعتماد به نفس و عزت نفس کودک را افزایش می‌دهد.
- مرتب کردن وسایل شخصی: مرتب کردن تخت‌خواب کار پیش پا افتاده‌ای به نظر می‌رسد. اما همین وظیفه به ظاهر ساده، باعث می‌شود کودک در پروسه انجام دادن آن، نظم را یاد بگیرد.
- بستن بند کفش: یکی از ساده‌ترین و جزئی‌ترین کارهایی که برای تربیت کودک مستقل می‌توان انجام داد، یاد دادن بستن بند کفش‌ها است. بستن بند کفش‌ها به کودک کمک می‌کند تا در انجام دادن کارهای ظریف و کمی پیچیده، بهتر عمل کند.
- مسواک زدن: استفاده از خمیر دندان و رسیدگی به دندان‌ها، زمینه‌ی ایجاد عادت‌های سالم در روند رشد کودک است.
سخن پایانی
تربیت کودک مستقل مستلزم واگذار کردن وظایف کوچک و ساده است. فرایند یادگیری آن‌ها از راحت‌ترین کارها، مثل پوشیدن لباس‌های خود تا کمک کردن در کارهای خانه شروع می‌شود. اجازه دهید که کودک مرحله به مرحله پیش برود و احساس ارزشمندی در او تقویت شود. در نهایت شما باید به کودک فرصت اشتباه کردن و یادگیری بدهید تا او رشد کرده و استقلال پیدا کند.
